Prachtig weer vandaag en toch hadden we geen tijd voor een echte wandeling. Er wachtte nog te veel werk - onder andere huishoudelijke taakjes - en we moesten nog dringend iets gaan kopen voor we even zonder auto zitten. Die moest deze avond immers naar de garage gebracht worden, zodat er morgen enkele nieuwe stukken kunnen in aangebracht worden (en wij dus weer veel geld moeten uitgeven).
Roger moest ook op dokterscontrole om 17:30 uur. Hij stelde me voor hem te vergezellen zodat we van daar meteen naar de garage in Hasselt konden rijden (de garage sluit om 18:30 uur). Ik nam voor alle zekerheid lectuur mee (het boek van Emmy, uiteraard). Terwijl we iets meer dan 10 minuten moesten wachten en terwijl Roger een klein kwartier bij de dokter binnen was (alles lijkt oké te zijn, bedankt!), heb ik gelezen.
Daarna haastten we ons de dokterspraktijk te verlaten om nog op tijd in Hasselt te geraken. Ik nam zelfs de tijd niet om het boek terug in mijn rugzak te steken, en, op het moment dat ik de deur wilde dichttrekken, bleek die vanzelf dicht te vallen... op mijn pink die nog aan de andere kant zat: was dat pijnlijk, zeg!
Met de linkerhand, waarin ik het boek van Emmy droeg, slaagde ik erin die deur terug open te duwen en mijn geklemde pink te bevrijden.
We liepen naar de auto en reden naar Hasselt. Onderweg begon mijn pink te zwellen en stilaan van rood naar blauw te verkleuren.
We kwamen nog net op tijd aan in de garage, gaven er de sleutel van de auto af en vertrokken te voet naar de dichtstbijzijnde bushalte.
We hadden geluk: moesten slechts 7 minuten wachten op de bus die ons iets over 19 uur afzette aan de kerk hier vlakbij. Ondertussen was mijn rechterpink al dubbel zo dik geworden als de andere. Maar pijn had ik niet meer. Gelukkig, want ik moest nog zorgen voor het avondeten (hoewel - ik moet er eens op letten - ik vermoed dat je die vinger amper gebruikt bij dagelijkse bezigheden).
Voor morgen hadden we plannen maar die gaan dus niet door: onmogelijk zonder auto (ik had trouwens niet ingeschreven voor de presentatie morgenavond van de jongste bundel van KVLS-lid Ingrid Lenaerts, precies omwille van die plannen). Maar... Eigenlijk ben ik er niet kwaad om: ik vind ons leven veel te druk de laatste tijd!
Dat bedacht ik ook terwijl ik deze avond tussendoor nog verder las in Emmy's boek: waar haalde mijn vriendin van 87 jaar nog de tijd om zulk waardevol oeuvre te produceren? Ga ik ook opnieuw meer tijd krijgen voor mezelf binnen 20 jaar? En, als ik dan nog van deze wereld ben, zal ik dan niet te gaga zijn om nog creatief te zijn?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten