Eerst was het heel rustig vandaag: Eva afhalen bij onthaalmoeder Lutti, voor Eva zorgen, middagmalen met dochter, Eva en Roger, Eva te slapen leggen, lezen in "Inferno".
Ondertussen zorgde Roger voor het traphekje dat eerder een trappoortje is geworden. Het lijkt me perfect en nu zal Eva tenminste niet meer riskeren de trap af te donderen bij het rondkruipen.
Toen het tijd was om de andere kinderen van school af te halen, bleef ik thuis zodat we Eva niet hoefden te wekken.
Maar daarna werd ik zowaar geconfronteerd met een kleine halve kleuterklas. Eva werd wakker en kreeg haar fruitpap. Ondertussen moesten Elena, Matthias, buurtjes Lionel en Millie ook voorzien worden van drank en een koekje. En kwam buurmeisje Anna er ook bij. Werd er gespeeld, geruzied, beroep op mij gedaan; speelde Matthias even te wild met Eva die begon te huilen toen hij bijna op haar viel; viel Lionel Elena in de rede terwijl zij mij van alles wilde vertellen; wilden Lionel, Millie en Elena een toneelstukje voorbereiden, wilde Elena dat ik meteen kwam kijken, vond Lionel dat ze eerst nog veel moesten oefenen en kwam daar weer ruzie van; eiste Anna van Elena dat ze mee zou komen springen op de trampoline; speelden Matthias en Millie rustig met de autootjes maar wilden ze ineens grenadine hebben; moest Matthias naar toilet, gevolgd door Lionel die ook dringend moest.
Uiteindelijk had ik me in de tuin geïnstalleerd, in de schaduw van een boom (het was weer vreselijk warm) met Eva naast mij op een plaid. De grotere kinderen wisten dat ze me daar konden vinden. Geen kwestie van verder te lezen echter: Eva steekt echt alles in haar mond, tot grassprieten en blaadjes toe.
Elena en haar mama kwamen bij mij zitten. Elena om te tekenen (ik heb enkele mooie tekeningen meegekregen), haar mama om wat uit te rusten van het lessen voorbereiden.
Om 17:30 uur namen Roger en ik afscheid van iedereen: We hadden in het Begijnhofhotel van Leuven afgesproken met vriend Karel.
In de tuin van het hotel zochten we ook de schaduw op. En het was de eerste keer dit jaar dat ik met zoveel wespen te maken kreeg.
We aten, dronken, praatten (en weer eens over het oud worden) en, hoewel ik eerst van plan was rond 21 uur naar huis te rijden, werd het weer bijna 22 uur voor we eindelijk Karel naar huis reden en zelf terug naar Limburg keerden.
Waar ik vaststelde dat ik "Inferno" bij onze dochter ben vergeten!:-(
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten