Elena vertelde me vandaag over de eerste toneelles die ze vorige woensdag had bijgewoond. Als ik het allemaal goed begrepen heb, was ze een beetje ontgoocheld omdat ze verwachtte dat ze ineens rollenspelletjes zou mogen doen, terwijl ze in feite de "juf" moest nadoen en met mimiek en gebaren bepaalde gemoedstoestanden uitbeelden.
Veel later (Elena was al vertrokken, met haar broertje, zusje en ouders) kreeg ik de tijd om even langer met Zeger te praten. Ik wilde weten vanaf welke leeftijd kinderen konden "ingelijfd" worden in een improvisatietroep zoals de Reizende Reiger. Zeger vertelde me over de regels van het improvisatietoneel, en eigenlijk kwam het neer op één regel (waaruit al de rest voortvloeit): "accepteren".
'Elena is te jong om die regel te aanvaarden,' argumenteerde Zeger. Nadat hij enkele voorbeelden had gegeven om de "regel" te illustreren, gaf ik hem gelijk.
En toch bedenk ik deze avond dat kinderen in feite niets anders doen in hun rollen- of fantasiespel.
Er is er altijd tussen de kinderen een natuurlijke leider. En dat kind zegt dan: 'We zeggen dat...'.
De andere kinderen aanvaarden dat en dan kan het (rollen- of fantasie-) spel beginnen.
Of redeneer ik hier verkeerd, Zeger?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten