Ik had pas gezegd: 'Ze doet dat heel goed!'

De kindjes werden om 8:15 uur wakker, genoten van het ontbijt en wilden daarna meteen  spelen. 'We blijven vandaag toch gewoon thuis?' vroeg Elena.

Foto Roger

Rond 10:30 uur begon Eva in haar ogen te wrijven. Haar naar bed brengen bleek echter geen zin te hebben: ze werd zowat hysterisch toen Roger het probeerde.

Ik probeerde haar in slaap te krijgen op mijn schoot: tevergeefs.

Iets na 11 uur begon ik het middagmaal te bereiden: broccolisoep gevolgd door pannenkoeken. Eva verhuisde naar Rogers schoot maar viel ook daar niet in slaap.

Na de lunch speelde Eva met haar broer en zus terwijl ik de keuken opruimde. Roger hield een oogje in het zeil maar veroorloofde het zich ondertussen te lezen en daar werd ik een beetje boos om: een peuter als Eva moet je constant in het oog houden, argumenteerde ik. Roger vond dat ik minstens lichtjes overdreef.

Rond 14 uur kroop Eva weer op mijn schoot en viel er in slaap. Roger bracht haar naar boven (en ze werd niet wakker).

Elena en Matthias wilden tekenen, speelden nog met de Barbiepoppen, tot ik het iets voor 16 uur tijd vond voor een vieruurtje. Ze aten fruit en yoghurt. Eva werd wakker rond 16:15 uur, kreeg ook haar vieruurtje en wilde ook tekenen.

Eigen foto

Ik begon te koken terwijl Roger op de kindjes zou passen (dat wil zeggen, ondertussen de krant zou lezen). Pas toen mijn pesto klaar was en terwijl mijn courgettesliertjes bakten in olijfolie,  merkte ik dat Eva haar benen en armen vol had getekend. Tijd om daar iets aan te doen was er niet: kort daarop kwamen onze dochter en schoonzoon aan.

Ik dekte de tafel. Elena, Matthias en Eva speelden nog in de salon, ik vertelde tegen hun moeder dat Eva dat nu heel goed doet, de trapjes tussen de keuken en de salon opklimmen, en dat ze in omgekeerde richting altijd bovenaan die trappen bleef staan en hulp vroeg.

Ik bakte zalm, warmde de courgettes op, kookte spaghetti, haalde de geraspte kaas uit de koelkast, en Roger zorgde voor wijn en wijnglazen.
We aten, de kindjes gingen weer spelen (en ik volgde Eva naar de salon), Eva wilde terug naar de keuken en daarna terug naar de salon. Ik hield haar in het oog, zag haar bovenaan die drie trappen even wankelen... en de trappen af vallen. Ik probeerde haar nog op te vangen maar ze viel met het achterhoofd op de vloer.
Huilen dat ze deed!
Gelukkig bleek het niet te erg te zijn...

Nadat de kindjes met hun mama en papa waren vertrokken, legde ik me even in de relax en viel in een diepe slaap. Roger deed hetzelfde op een canapé.