donderdag 3 augustus 2017

Musea en subsidies

Tijdens onze dagelijkse wandeling (gewoon, in Borgloon) en later, terwijl Roger na het avondeten nog een deel van het gras afreed en ik ondertussen was te drogen hing, dacht ik terug aan bepaalde conversaties van eergisteren.

Ik had aan Zeger gevraagd of hij tijdens zijn reis een bepaald museum had bezocht (dat museum is immers vaak "het enige doel" van mensen als ze die stad bezoeken  terwijl er, zoals Zeger vertelde, zoveel natuurschoon te zien is op wandelafstand).
Nee, hij heeft het niet zo voor musea.
Hoezeer herken ik mezelf daarin! Ik hou ook niet zo van museumbezoek.

Behalve als het heel informeel en naar believen kan, zoals toen we in Antwerpen woonden. Het museum van schone kunsten, dat achter onze hoek lag, liep ik geregeld, met of zonder de kinderen, even binnen (het was gratis), al was het maar om op een kwartiertje de een of andere zaal te bezoeken.
Hetzelfde heb ik meegemaakt tijdens mijn kort verblijf (in 1971) in Madrid  waar je het Prado ook nog gratis kon binnen en buiten lopen.

Dus is het niet echt zo dat ik niet van musea hou, wel dat ik niet hou van een verplicht "lang museumbezoek".
Zodra een museum betalend is, kun je echter niet anders doen dan er voor je geld zo lang mogelijk in blijven rondlopen eens je betaald hebt.

En ik vroeg me af (tja, ik moest veel was te drogen hangen en had dus veel tijd om na te denken) of ik, die in principe tegen subsidies ben, voor musea subsidies dan wel zie zitten. Dat zou niet erg consequent zijn natuurlijk.

Maar misschien is er een andere oplossing? Een goedkoop abonnement (of bestaat dat al?) zodat je een bepaald museum naar believen in en uit kunt lopen. Destijds, in Antwerpen en in Madrid, zou ik dat beetje geld er wel voor over gehad hebben! Hoewel... als je dan ook moet aanschuiven aan de kassa (voor het Prado bijvoorbeeld zou je nu soms uren moeten aanschuiven) dan komt er van dat in en uit lopen toch niets. Een apart scanningssysteem dan?

Of toch maar subsidies? Of een maatschappij zonder geld? 😏

Toen was ik klaar met mijn werk en begon Roger de grasmaaier op te bergen, en beseften we dat we iets heel belangrijks waren vergeten te doen deze avond.

Eigen foto
Namelijk telefoneren naar iemand (ons aangeprezen door Paul en Liliane) die ons misschien kan helpen met het afbreken van sommige varkensstallen (die Roger al jaren weg wil hebben).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten