Vroegere drukte

Tijdens de sanitaire crisis besefte ik plotseling dat ons leven nog veel te druk was. Sindsdien probeer ik de drukte zoveel mogelijk te vermijden (wat niet altijd mogelijk is) en begrijp ik steeds minder hoe ik het leven dat ik leidde tijdens mijn studies aankon. 

Ik tikte vandaag nog enkele bladzijden over uit mijn vroegere dagboeken. Studeren, uit werken gaan, feestjes organiseren, uitgaan - vaak tot 's ochtends - en optredens bijwonen, vrienden ontvangen en zelfs laten logeren op mijn studentenkamer, mijn huishoudentje beredderen, tussendoor geregeld mijn "marraine" bezoeken en haar een beetje helpen bij het schoonmaken, geregeld een weekend bij mijn ouders doorbrengen (die ook een vrij druk leven leidden): hoe kreeg ik dat in hemelsnaam allemaal gedaan? En toch lukte het mij toen nog tijd voor mezelf over te houden (getuigen zijn die dagboeken - die ik enkel bijhield als er niemand bij mij was - en uiteraard het diploma dat ik zonder problemen heb gehaald).  

Nee, zo'n leven zou ik niet meer aankunnen!

Vermoedens

Ik volgde onlangs een jonge vlogster (Fiona) die vertelde over haar (onverklaarde en ook niet genetisch bepaalde) pancreaskanker. Nu is ze overleden maar haar ouders hebben haar vlog overgenomen. 

Deze avond, heel toevallig, want ik volgde de vlog niet meer zo regelmatig sindsdien, val ik weer op die vlog en hoor ik de ouders van Fiona eindelijk zeggen dat ze vermoeden wat ik zelf al een poosje vermoedde (en waar we het daarstraks onder andere over hadden, Liliane)! 

Nostalgie en politiek

Vandaag kwam vriendin Liliane op bezoek, met heerlijke Mon Chéri-chocolaatjes (jawel, weer te veel gesnoept). Vroeger hadden mijn ouders die snoepjes vaak in huis en telkens als ik als student op weekend ging, was het smullen ervan! 

We hebben lang gepraat, ook over de toestand in ons land en in de wereld (en bijna hadden we alle politieke problemen opgelost 😉!) en over de onzekere toekomst voor onze kleinkinderen. Hoewel niet steeds heel optimistisch werd het een deugddoend gesprek dat eindigde op toch een hoopvolle noot. 

Een dag vol geschenken

Ik was aan het luisteren naar een bijzonder relaas over een "bijna dood ervaring" toen verpleger J. aanklopte. Eigenaardig genoeg stelt hij me meteen en zomaar, zonder duidelijke aanleiding, de vraag "of ik geloof". Ik vertel hem naar wat ik toevallig luisterde en ons gesprek gaat weer eens de diepzinnige toer op!

Vandaag ook twee lange telefoontjes gevoerd, met zus Bie en met Hendrik. Samen onze respectieve probleempjes relativeren deed deugd. Dan kwam buurjongen L. langs met eieren van de kippen van zijn opa.

En deze avond zorgde Roger weer voor een eenvoudig maar heel lekker etentje:

Naar de Sacromonte in Granada

Deze avond laat ging ik nog virtueel op reis, naar de zigeunergrotten in Granada. Ik had daar als kind de eerste keer over gelezen in "L'éventail de Séville". Later, in Leuven, hoorde ik er vaak over spreken door onder andere Dirk Lambrechts en in 1977 gingen Roger en ik er eindelijk samen naartoe. Een unieke belevenis die ik nu virtueel kan herbeleven!

Nog net niet oud?

Amper 10°C vandaag! Hierbinnen heb ik er niet veel last van (hoewel, die kieren hé!) maar Roger, die vandaag enkele boodschappen deed, vond het alles behalve aangenaam lenteweer!

Ik las hier dat ik binnen drie maanden officieel "oud" word! Eigenlijk dacht ik dat ik dat al was! 😉

Drukke dagen

Je zou het niet zeggen maar mijn dagen zijn vrij druk! Elke dag bezoek van een verpleegkundige (en deze middag was het opnieuw J. die de rest van de hechtingen verwijderde en me vertelde dat vorige nacht de vader van AM overleden is), huishoudopdrachten geven, mails beantwoorden, vandaag nog bezoek van de aannemer die ons terras kwam ontlasten van een deel van zijn gerief, en vrij veel telefoontjes: van de kinderen uiteraard, en van buurjongen L. en zijn oma V.  L. lijkt een keuze gemaakt te hebben voor zijn verdere studies.

Tussendoor uiteraard een beetje lectuur, een beetje gespeeld, vroegere dagboeken overgetikt, en geluisterd naar dokter Allouche die uitlegt waarom suiker (en grote hoeveelheden snelle koolhydraten) gevaarlijker is dan vet, in tegenstelling tot wat tientallen jaren geleden werd beweerd. 

En ondertussen blijft de lente koud en regenachtig!